قالیشویی فرش ماشینی و دستباف و فرش های ظریف ابریشمی
مبل شویی در محل با قیمت مناسب در تهران
فوگری فرش در تهران, تعمیر فرش سوخته ,پاره و پوسیده
تلفن تماس برای سفارش رفوگری فرش تهران
بازدید شما از وبسایت قالیشویی تهران شهر مایه افتخار و مباهات پرسنل و مدیران قالیشویی تهران شهر است . برای ارتباط با مدیریت و ارائه نظرات و پیشنهاداتتان به ما میتوانید با شماره تلفن ۰۹۱۲۴۱۹۹۸۲۹ تماس بگیرید .
بهترین قالیشویی تهران از نظر مردم قالی شویی است که پس از دریافت فرش و
شستشوی آن، فرش را بدون هیچ آسیبی تحویل دهد، در کمترین زمان و با مناسب
ترین هزینه.
ما به طور گسترده تر به ویژگی های یک قالی شویی خوب می پردازیم و جزئیات بیشتری را بازگو می کنیم.
قالی شویی فرش ماشینی و دستباف ، باید کاملا متمایز و تخصصی باشد چون نحوه شستشوی آنها با هم متفاوت است.
قالی شویی فرش دستباف مراحل خاص خود را دارد مثل غبارگیری، که امروزه توسط
دستگاه های مکانیکی انجام می گیرد این مرحله بسیار حساس است چون فشار زیاد
دستگاه ممکن است به قالی آسیب بزند. از طرفی روش قدیمی غبارگیری که شامل
ضربه زدن به قالی بود به خاطر آسیب به فرش منقضی شده، مرحله مهم دیگر در
شستشوی فرش دستباف مرحله بازرسی است، در این مرحله باید میزان پوسیدگی فرش،
وجود سوراخ و لکه ها بررسی شود. در صورت وجود سوراخ در فرش باید قبل از
شستشو آن را رفو شود و بعد از رفو کردن لکه گیری انجام شود. توجه داشته
باشید که ریشه ها قبل از شستشو باید از هم باز شوند.
در هنگام تحویل
فرش، دقت کنید خودروی مربوطه برای حمل و نقل، دارای برچسب همان شرکت، شماره
تماس و… باشد؛ همچنین گرفتن فاکتور معتبر در هنگام تحویل فرش توصیه
میشود. زمان تحویل فرش از نکات مهم در انتخاب قالیشویی است.
در این مطلب به طور خلاصه مطالبی در مورد قالی، تاریخچه قالی و انواع آن
پرداختیم. نکات مهم در رابطه با شستشوی قالی را ذکر کردیم و خصوصیات قالی
شویی خوب و مورد اعتماد را مرور کردیم. با توجه به این نکات که با هم مرور
کردیم می توان در بهترین و قابل اعتمادترین قالیشویی را انتخاب کرد.
برخی از شعبه های قالیشویی تهران شهر، کلیک کنید
با توجه به آنکه قالیشویی کلا به امر شست‌وشو، لکه بری و غبار روبی از
سطح قالی‌ها و فرش‌ها اطلاق می‌گردد، امروزه انجام پذیرفتن این امر در
کارخانه قالیشویی جزء معمول‌ترین و در عین حال تخصصی‌ترین خدمات قالیشویی
است.
قالیشویی تهران شهر علاوه بر شست‌وشوی قالی‌ها و فرش‌ها به امور
تخصصی‌تری نظیر لکه بری، رنگ بری، غبار روبی، موگیری، رفوگری و ترمیم
ریشه‌ها و یا شیرازه‌ها می‌پردازد. و این موضوع نشان‌گر دقت و تخصص کادر
مجرب قالیشویی تهران شهر میباشد که آن را به یک قالیشویی خوب در تهران
معرفی کرده است.
دنیای معدن -ممکن است شما هم در سایت ها، آگهی هایی از این دست دیده باشید که نحوه ارسال مجموعه تصویری استخراج طلا از کامپیوتر، کارت گرافیک ، صوت ، شبکه ، مودم و برد گوشی موبایل را به متقاضیان درآمدهای بالا و کم زحمت پیشنهاد می دهد به گونه ای که از یک تن زباله موبایل می توان 150 تا 300 گرم طلا به دست آورد.
همین وزن گوشی تلفن همراه علاوه بر طلا حدود 100 کیلوگرم مس و سه کیلوگرم نقره را در کنار فلزهای دیگر در خود جای داده است ، میزان طلا و نقره استحصالی از موبایل ها کمتر از استحصال طلا از معادن با عیاری در حدود 1 تا 2 درصد PPM نیست . این فعالیت اقتصادی به شکل درست تر آن در کشورهایی مثل سوئد و ژاپن به صورت صنعتی انجام می شود که اقدام به جداسازی فلزات باارزش از زباله های الکترونیکی می کنند.
با این حال در ایران بیشتر به استحصال دستی و زیرپله ای بازیافت فلزات باارزش اقدام می شود که آلودگی های زیست محیطی زیادی دارد. به همین دلیل بسیاری از کشورهای توسعه یافته که بزرگترین تولید کننده زباله های الکترونیکی هستند، آن را به کشورهایی مانند چین ، هند و کشورهای افریقایی می فرستند تا حتی خطرات استحصال این فلزات که همراه با مواد سمی بسیار هستند را از خود دور کنند. در گوشه ای از یک فروشگاه بزرگ موبایل فروشی در حومه شهر فیلادلفیا که آخرین دستاوردهای موبایل هوشمند خودنمایی می کند این اعلان دیده می شود: «بازیافت موبایل » امروزه قطعات الکترونیکی مانند موبایل و کامپیوتر به عنوان سریع ترین منبع تولید زباله شناخته شده اند و امریکا به عنوان بزرگترین تولید کننده زباله های الکترونیکی مطرح است .
نیکی مهربانی ، کارشناس بازیافت مواد با می گوید: عمر بیان این مطلب به کوتاه تجهیزات کامپیوتری و موبایل از یک طرف و تنوع طلبی مردم به استفاده از تجهیزات الکترونیکی جدید از سوی دیگر سبب شده رفته رفته زباله های الکترونیکی به مشکل بزرگ دنیا تبدیل شود. وی می افزاید: رفتار کشورها با این زباله ها و بازیافت آنها در کشورهای توسعه یافته ، در حال توسعه و عقب مانده بسته به سیاست های دولت متفاوت است .
به طور مثال در امریکا چنین روندی در حالی که این زباله ها در برخی کشورها به ویژه در کشورهایی که از نظر مواد معدنی در مضیقه هستند، به یک ارزش افزوده برابر با فعالیت های معدنی تبدیل شده است اما در کشورهای پیشرفته یا آن را تعمیر و بازسازی کرده و دوباره در کشورهای محروم یا مناطق محروم کشور خود استفاده می کنند یا آن را تحت استانداردهای شدید زیست محیطی و با هزینه های بالا استحصال می کنند یا آن را به کشورهای افریقایی ارسال کرده یا برای بازیافت به چین و هند می فرستند.
وی اضافه می کند: طبق کنوانسیون بازل موادی که خطرناک هستند از قطعات الکترونیکی باید جدا شده و بعد به کشورهای دیگر ارسال شوند که از آنجا که اغلب این اقدامات توسط دلالان انجام می شود، به علت هزینه بسیار بالا، این جداسازی انجام نمی شود و قطعات الکترونیکی به همان شکل به کشورهای کوچک افریقایی صادر شده و در حقیقت این کشورها به محل دامپ زباله های الکترونیکی مانند کیس کامپیوتر، موبایل و... تبدیل می شوند. وی در ادامه با بیان اینکه برای جمع آوری این زباله ها و جداسازی فلزات باارزش آنها، مکانیزم های خاصی طراحی شده است ، می گوید: بسیاری از فروشگاه های تجهیزات الکترونیکی ، محلی برای دریافت تجهیزات کهنه و فرسوده دارند و علاوه بر آن کانکس هایی برای اینکار در نظر گرفته شده است .
بعد از این مرحله بخشی از این زباله ها برای جداسازی فلزات باارزشی مانند طلا و نقره و برخی عناصر کمیاب در کارخانه ها بازیافت می شود. وی ادامه می دهد: با این حال شرکت های سازنده این قطعات خود اجازه بازیافت این مواد را ندارند اما دولت با در نظر گرفتن سیاست های تشویقی ، شرکت های سازنده را به ساخت کالاهایی که هر چه بیشتر قابل بازیافت باشند، ترغیب می کند. وی با بیان اینکه در اکثر بوردهای مادربوردهای الکترونیکی به ویژه موبایل یا مادربوردهای کامپیوتر از طلا و نقره به خاطر رسانا بودن به میزان زیادی استفاده می شود، گفت : مردم به راحتی نمی توانند طلا و نقره به کار رفته را تشخیص دهند.
به فلزات زیادی مانند طلا، نقره ، وانادیوم ، تیتانیوم و تنگستن در گوشی های موبایل ، کیس های کامپیوتر و دیگر لوازم و دستگاه های الکترونیکی استفاده می شود ولی استحصال این فلزات نیازمند فناوری خاصی است که در ایران وجود ندارد و از طرف دیگر احتمالا هزینه آن بالاست . وی می افزاید: تنها فلزی که استحصال آن راحت و اقتصادی تر نسبت به سایر فلزات است ، طلا و نقره موجود در قطعات موبایل و کیس های کامپیوتر است و این درحالی است که با وجود یک بازار پر مصرف 80 میلیونی تاکنون هیچ مرکزی به طور صنعتی و رسمی ، فلزات باارزش به کار رفته در زباله های الکترونیکی یاد شده را استحصال نکرده است و تا جایی که اطلاع دارم به طور محدود، از فیلم های رادیولوژی ، مقدار کمی نقره آن هم به صورت شیمیایی ، گرفته می شود.
بصیری ادامه می دهد: این درحالی است که کشور ما به خاطر برخی ملاحظات ، باید نسبت به کشورهای دیگر صرفه جویی از طریق مواد بازیافتی داشته باشد اما می بینیم نه تنها در مصرف دارای الگو نیستیم بلکه همه چیز را چندین برابر کشورهای توسعه یافته مصرف می کنیم و بعد از مصرف نیز مواد و کالاهایی که مقادیر زیادی انرژی صرف ساخت آن شده و تقریبا 100 درصد آن قابل بازیافت است را بازیافت نمی کنیم و جز در استحصال آهن قراضه ، مس ، آلومینیوم و سرب آن هم در قطعات بزرگ و قابل صرفه و همچنین پلاستیک و کمی نیز شیشه ، پیشرفتی به دست نیاورده ایم . وی با بیان اینکه با برنامه ریزی و دوراندیشی و البته حمایت دولتی باید به بازیافت فلزات و دیگر مواد به کار رفته در زباله های الکترونیکی اقدام کنیم ، می گوید: به عنوان مثال مس در تمام مدارهای الکتریکی به کار رفته و درصد خوبی هم دارد و می توان با بازیافت آن به همان اندازه از تولید مس از خاک های معدنی که آثار زیست محیطی زیادی به دلیل تولید اسید سولفوریک دارد، خودداری کرد.
وی با اشاره به یکی از کارخانه های ژاپنی که در زمینه بازیافت فلزات باارزش از قطعات الکترونیکی فعالیت دارد، گفت : استخراج طلا و نقره از داخل گوشی های همراه حسابی رونق دارد به گونه ای که این کارخانه بین 200 تا 300 کیلو شمش طلا با خلوصی معادل 99/99 درصد در ماه تولید می کند که قیمت آن حدود 8/8 میلیون دلار است . بصیری می افزاید: در این کارخانه مدارهای الکترونیکی در داخل کوره هایی مانند کوره های سرب و روی ایران قرار می گیرند و طلای آن در اثر حرارت آب شده و از سوراخی در زیر کوره خارج می شود. طلاهای مذاب پس از خروج از کوره به صورت شمش های طلا قالب گیری می شوند. وی با اشاره به اینکه میزان تولید طلای این کارخانه تقریبا برابر با میزان تولید طلایی است که از کارخانه های استخراج طلا از سنگ معدن به دست می آید، تصریح می کند: این کارخانه همچنین از کابل ها و جوهرهای سیاه که حاوی پلادیوم و نقره هستند و کارت های حافظه قدیمی انواع فلزها را استخراج می کند.
وی تاکید می کند: بررسی ها نشان می دهد کوره هایی مشابه کوره های سرب و روی در این کارخانه ها استفاده می شود و فناوری پیچیده ای در آنها به کار نرفته و با یک بررسی فنی و اقتصادی احداث چنین کارخانه ای در ایران نیز امکانپذیر است .
معدنی به می گوید: در بازیافت طلا و نقره از قطعات الکترونیکی ، با اسید، عناصر مزاحم را به شکل محلول در می آورند و از محیط خارج می کنند و طلا را که ذوب نمی شود استخراج می کنند.
برای مس نیز چنین فرآیندی طی می شود. وی با بیان اینکه بازیافت ، فناوری پیچیده ای ندارد، می افزاید: نکته مهمی که در بازیافت طلا، پلاتین ، نقره و سایر فلزات باارزش به این شکل باید مورد توجه قرار گیرد، کنترل فاضلاب صنعتی و خنثی سازی اسید به کار رفته در فرآیند است که هزینه بسیار بالایی را تحمیل می کند و فرآیند هایی را باید طی کرد که از نظر زیست محیطی پر دردسر هستند و مواد سمی و بخارات سمی به وسیله استنشاق و پوست به سرعت جذب می شوند. وی ادامه می دهد: کشورهای توسعه یافته خود کمابیش به بازیافت فلزات گرانبها می پردازند ولی در سال های اخیر با سرعت بیشتری به سمت ارسال این زباله ها و بازیافت آن در کشورهای دیگر می روند. وی تصریح می کند: البته علاوه بر فلزات گرانبها، نیمه هادی های به کار رفته در این قطعات ، حاوی عناصر گرانبها و نایابی هستند که در صورت استحصال کامل آن ، از نظر اقتصادی بسیار باصرفه هستند و به دلیل اینکه کشورهای معدودی مانند چین چنین ذخایری را از عناصر کمیاب در دست دارند، بازیافت این مواد برای کشورهای حتی توسعه یافته که صنایع الکترونیکی شان به صادرات عناصر کمیاب از چین بستگی حیاتی دارد، می تواند بسیار مهم و ضروری باشد.
رسا اضافه می کند: یکی از ابزارهای مهم و برنده چین در مقابل امریکا، صادرات عناصر کمیاب است و با هرگونه نوسان و تغییر در صادرات این مواد به کشوری مانند امریکا، بسیاری از صنایع بزرگ و پیشرفته با چالش های بسیار جدی روبه رو می شوند و از آنجایی که دنیا، دنیای اطلاعات و آی تی و الکترونیک است ، توجه به بازیافت عناصر کمیاب و فلزات باارزش می تواند از وابستگی کشور کم کرده یا حداقل ارزش افزوده بسیار خوبی را فاهم کند. این فعال معدنی در بیان اینکه چرا بخش خصوصی در ایران به دنبال بازیافت و استحصال فلزات و عناصر کمیاب از قطعات الکترونیکی نیست ، می گوید: به نظر نمی رسد مسائل و مشکلات زیست محیطی باعث تمایل نداشتن بخش خصوصی به این مبحث باشد چون به طور معمول آخرین اولویت در این مسائل متاسفانه ملاحظات زیست محیطی است و بیشتر به دلیل صرفه اقتصادی نداشتن و نبود مواد مورد نیاز به میزان کافی ، خصوصی ها تمایلی برای ورود به این مبحث ندارند.
فرآیند جداسازی قطعات الکترونیکی برای بازیافت زباله‌های الکترونیک کار پیچیده‌ای میباشد به‌طوری‌که در اروپا ۲ مرکز در سوئد و انگلستان برای انجام این کار احداث‌شده است و بقیه کشورها کالاهای الکترونیکی خود را برای بازیافت به این دو کشور می‌فرستند . از سال ۱۳۷۱ رایانه وارد ایران شده است و اولین محموله تقریباً شامل ۱۰ هزار رایانه بوده است که طی برآوردهای انجام‌شده در چند سال اخیر هرساله یک‌میلیون و ۲۰۰ هزارتا یک‌میلیون و ۵۰۰ هزار رایانه در ایران مونتاژ شده است. زباله‌های الکترونیکی هرچند به خاطر داشتن بعضی فلزات گرانبها مثل طلا و پلاتین ارزشمند است ولی بازیافت آن به علت وجود فلزات سنگین و سمی مثل سرب و کادمیوم نیاز به فناوری پیشرفته‌ای دارد. در ایران انجام این کار اقتصادی نیست و فقط قطعات پلاستیکی و بعضی از فلزات آن مانند آلومینیوم و آهن توسط زباله جمع کن‌ها جداسازی و برای استفاده مجدد فروخته میشود ولی قطعات مداری پس از چندین بار استفاده دور انداخته و با بقیه زباله‌ها دفن میشود. دفن یا سوزاندن این زباله‌ها سبب ورود عناصر سنگین به آب‌های زیرزمینی و گازهای سمی به محیط‌زیست وارد میشود. در کشور ما بر اساس ماده ۱۱ قانون مدیریت پسماند، سازمان محیط‌زیست موظف است آیین‌نامه اجرایی مدیریت پسماند را با همکاری دستگاه‌های ذیربط تهیه کند تا نحوه برخورد با تمام پسماندها ازجمله زباله‌های الکترونیکی مشخص شود. طبق قانون مدیریت پسماندها، مسئولیت اجرایی پسماندهای ویژه و صنعتی بر عهده تولیدکنندگان آنها است و درواقع عرضه‌کنندگان این‌گونه خدمات باید جنبه‌های مدیریت پسماندهای تولیداتشان را هم ارائه دهند. حال بایستی با این زباله‌های خطرناک چه کرد؟
مسلماً دفن یا سوزاندن این مواد که به‌طور وسیعی انجام میشود راه‌حل مناسبی نیست یا حداقل آخرین راه‌حلی است که باید بدان اندیشید. زیرا با دفن این زباله‌ها یا تلنبار کردنشان در محیط خرد و شکسته می‌شوند و بنابراین مواد سمی موجود در آنها راه خود را به سفره‌های آب زیرزمینی می‌یابد و سوزاندن آنها نیز نه‌تنها گازهای سمی خطرناک را وارد محیط‌زیست می‌سازد. بنابراین بهتر آن است که در قدم اول تلاش کنیم تا این وسایل هرچه دیرتر به زباله تبدیل شوند. با خرید تجهیزاتی که قابل ترقی دادن هستند می‌توان عمر محصول را تا حد ممکن افزایش داد و یا مثلاً مانیتور کامپیوتر را برای استفاده نگه داشت و تنها بخش پردازنده‌ی مرکزی (cpu) را تعویض نمود. می‌توان با اضافه کردن حافظه به یک کامپیوتر یا ترفیع دادن نرم‌افزاری از آن همچنان استفاده کرد. این نه‌تنها مقرون‌به‌صرفه است بلکه به نفع محیط‌زیست نیز میباشد. کامپیوترهای کارکرده را همچنین می‌توان به خیریه‌ها یا مدارس اهدا نمود یا آنها را به افراد ، سازمان‌ها یا مؤسسات دیگر فروخت. بازیافت بهترین راه برای کامپیوترهای بسیار قدیمی که دیگر قابل‌ترفیع دادن نیستند یا بخصوص مانیتورهایی است که شکسته‌اند. تقریباً کل یک کامپیوتر میتواند بازیافت شود ، از شیشه مانیتور گرفته تا پلاستیک کیس ، مس موجود در منبع تغذیه ، فلزات گران‌قیمت به‌کاررفته در مدارات ، مودم یا منابع تغذیه. اما عملاً صرف هزینه‌های زیادی برای بازیافت ایمن این مواد به‌گونه‌ای که هیچ مشکلی برای محیط و کارکنان در این زمینه ایجاد نکنند لازم است. راه‌حل دیگر برای مشکل زباله الکترونیکی آن است که شرکت‌های تولیدکننده مسئولیت سیل عظیم ابتکاراتی که تولید می‌کنند بر عهده بگیرند. درواقع محصولات کهنه را از مشتریان پس بگیرند. ترفیع و بازیافت یک محصول بلااستفاده برای شرکت تولیدکننده آسان‌تر است. همچنین این وظیفه میتواند شرکت‌های تولیدکننده را وادار سازد محصولاتشان را به‌گونه‌ای طراحی کنند که آسان‌تر قابل بازیافت باشد.
عمر کوتاه تجهیزات کامپیوتری از یک طرف و تنوع‌طلبی مردم به استفاده از تجهیزات الکترونیکی جدید سبب شده است که رفته‌رفته بحث زباله‌های الکترونیکی به مشکل بزرگ دنیا تبدیل شود؛ در حال حاضر چین و امریکا از بزرگترین تولیدکنندگان زباله‌های الکترونیکی هستند.
بازیافت بردهای الکترونیکی مستعمل علاوه برکنترل و جلوگیری ازالودگی محیط زیست ازلحاظ اقتصادی نیز مهم و ضروری می باشد باتوجهبه اینکه غلظت عناصرارزشمند مانند طلا دربردهای الکترونیکی مستعمل بیش از20برابرکنسانتره معدنی می باشد بنابراین ارزش اقتصادی آنها میتواند مهمترین نیرومحرکه برای بازیافت بردهای الکترونیکی باشد بازیافت بردهای الکترونییک به دومرحله کلی جدایش بخش فلزی ازغیرفلزی و بازیافت فلزات آن تقسیم میشود جدایش بخش فلزی ازغیرفلزی میتواند به روشهای جدایش مغناطیسی جدایش ثقلی جدایش الکترواستاتیک فلوتاسیون و جدایش به وسیله مایعات فوق بحرانی انجام شود درحال حاضر جدایش الکترواستاتیک کرونا موثترین روش برای جدایش بخش فلزی ازغیرفلزی بردهای الکترونیک مستعمل می باشد و روش مایعات فوق بحرانی درحال پیشرفت است بازیابی فلزات موجود دربردهای الکترونیک مستعمل به روشها پیرومتالورزی و هیدرومتالورژی انجام میشود روش پیرومتالورژی به دلیل وارد کردن گازهای خطرناکی مانند دی اکسین و فوران به محیط زیست برای بازیافت بردهای الکترونیکی مستعمل توصیه نیمشود روش هیدرومتالورژی به دومرحله کلی بازیابی فلزات پایه و فلزات ارزشمند تقسیم میشود مرحله بازیابی فلزات پایه معمولا به وسیله اسیدسولفوریک درحضورعوامل اکسنده انجام میشود عامل لیچینگ صنعتی برای بازیابی عناصرارزشمند موجود دربردهای الکترونیکی سیانور می باشد که علیرغم الودگی هایی که برای محیط زیست دارد ولی ازلحاظ اقتصادی مناسب ترین عامل برای بازیابی عناصرارزشمند است
هر ۱۰۰۰ سوت یک گرم میباشد.